รหัสพรรณไม้: 7-51000-003-127

ชื่อพื้นเมือง : แคขาว (เชียงใหม่), แคนา (ภาคกลาง)

ชื่อสามัญ :

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Dolichandrone serrulata (Wall. ex DC.) Seem.

ลักษณะวิสัย :

ลักษณะเด่นของพืช : ต้น ไม้ยืนต้นขนาดกลาง ผลัดใบ สูงได้ถึง 25 ม. เรือนยอดแคบทรงกระบอก กิ่งก้านเรียวเล็ก เปลือกต้น สีน้ำตาลอ่อน เรียบหรือร่อนหลุดเล็กน้อย ใบ ใบประกอบแบบขนนกชั้นเดียว ช่อใบยาวได้ถึง 43 ซม. ใบย่อยมี 3-5 คู่ ก้านใบยาว 5-13 มม. แผ่นใบมนรีหรือรูปหอกปลายแหลม ขอบใบหยักคล้ายฟันเลื่อยประปราย โคนใบไม่สมมาตร ด้านหนึ่งโค้ง อีกด้านหนึ่งสอบลง ใบอ่อนผิวใบเหนียวเหนอะ ใบแก่มีแผงขนระหว่างเส้นใบละต่อมใหญ่ ๆ บนเส้นกลางใบ ดอก ออกเป็นช่อกระจุกปลายกิ่ง ยาว 3-5 ซม. มี 3-7 ดอกต่อช่อ ดอกสีขาว ดอกย่อยขนาด ยาว 12-21 ซม. ก้านดอกยาว 1.8-3.8 ซม. กลีบเลี้ยงสีเขียวอ่อนเป็นหลอด กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอดยาวแคบ ปลายบานคล้ายปากแตร พูกลีบบานแผ่ออกหยักเป็นคลื่น เกสรเพศผู้สีเหลืองอยู่ภายในหลอด ดอกบานตอนกลางคืน มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ผล เป็นฝักแบน ยาว ปลายแหลม บิดเป็นเกลียว ผิวฝักเกลี้ยง ไม่มีขน ขนาดประมาณ กว้าง 1.8 มม. ยาว 85 ซม. เมล็ด รูปสี่เหลี่ยม มีปีกใส ขนาดกว้าง 5-8 มม. ยาว 2.2-2.8 ซม.

ประโยชน์ : สมุนไพร,พืชประดับ,พืชวัสดุ ราก ตำเป็นยาพอก แก้ฝีเปื่อยพัง แก้บวม ใบ แก้ปวดศีรษะนอนไม่หลับ ริดสีดวงจมูก ไข้เปลี่ยนฤดู ดอก แก้ฝีเปื่อยพังและใช้เป็นยาบำรุงกำลัง เจริญอาหาร ผล แก้ฝีเปื่อยพัง บวม ท้องเดิน ตกเลือด และขับพยาธิ